ΑΡΑΧΤΟΙ και ΛΑΙΤ Magazine

Καλώς Ήρθατε στο πιο χαλαρό Site της σημερινής και πολύ αγχώδης blogόσφαιρας... Αλλά εδώ δεν μασάμε από τέτοια...είμαστε χαλλλαροί και περνάμε καλλλά...δεν θα γίνουμε ποτέ Ευρώπη...μπομπόλια Ευρώπη που λέει και ο γκαρντάσης...γνωστός πλέον μέσα από το YouTube... Χαλλλαρά λοιπόν με ένα φραπόγαλο στο χέρι...

Τιιιιιιιι???? 'Ακουσα καλά??? Τι είναι φραπόγαλο??? Ντροπή και αίσχος!!!! Διάβασε να ξεστραβωθείς ντογάνι!!!!


Φραπόγαλον το Ιστορικόν: Οι απόψεις των ιστορικών διίστανται. Κάποιοι λένε πως γεννήθηκε στη Βέρμαχτ. Παραμονές του Β' Π. Π. έψαχναν ένα «μαγικό» ζουμί, που θα ξύπναγε τους ήρωες του Ράιχ στη σκοπιά ή στα χαρακώματα. Και να μη χρειάζεται φλόγα ή ζεστό νερό για την παρασκευή του. Η λύση ήταν στιγμιαίος καφές. Ξηρή σκόνη που την έριχνες στο παγούρι σου, το κοπάναγες σαν σέικερ και ...«φέρτε μου τον Ράιαν να τον τεντώσω, σνελ!» Κάποιοι άλλοι πάλι λένε για το...


Φραπόγαλον το Εμπορικόν: Δεκαετίες πριν ετέθη το ερώτημα: «Πώς μπορεί κανείς να πουλήσει καφέ σε μια μεσογειακή χώρα με υψηλές θερμοκρασίες;» Εκεί που οι Κελσίου συνηθίζουν να μαζεύονται τριάντα τριάντα κάνοντας καυτή εξέδρα με πρόστυχα συνθήματα και ο ζεστός καφές είναι σίγουρο χαρτί για το νοσοκομείο; «Τον κάνουμε παγωμένο σαν αναψυκτικό», ήταν η απάντηση. Και επειδή το να τον βράσεις και μετά να τον κρυώσεις είναι τσάμπα μανούρα, απλά διαλέγεις στιγμιαίο, τον κοπανάς μαζί με το νερό και τα παγάκια. Και τον ρουγκλώνεις με γάλα όπως τα ροκαμπίλια τα μιλκσέικ στις αμερικανικές ταινίες της εποχής. Το κόλπο είχε τέτοια επιτυχία που κάποιοι προσπάθησαν να το επαναλάβουν με το κονιάκ και έβγαλαν στις ελληνικές εφημερίδες της εποχής διαφημίσεις του Μεταξά με πάγο και ομπρελίτσες σε κάποια παραλία. Προφανώς έκαψαν μοτέρ τα ασθενοφόρα της εποχής να πηγαινοφέρνουν τεντωμένους από το κονιάκ, που τελικά έβρασε μέσα τους.


Φραπόγαλο το Λειτουργικόν: Μέσα στο μικρό ποτήριον τούτο (διόρθωση: το φραπόγαλο έφτασε στις δόξες του να σερβίρεται από μαγαζιά σε ποτήρια διαστάσεων... ανθοδοχείου) η τεχνολογία συνάντησε την παράδοση με τρόπο μοναδικό. Οχι μέσα στον ίδιο τον καφέ, αλλά στο καλαμάκι. Γιατί καλή η ιδέα με το σέικερ, αλλά ο πρώτος που πήγε να δοκιμάσει τον κόπο των έργων του βρέθηκε με μουστακιά κολοκοτρωνέικη που, έτσι και δεν την έπαιρνε χαμπάρι πριν στεγνώσει, την έβγαζε ως χαλάουα. Το καλαμάκι είναι τρανή απόδειξη ύπαρξης του δαιμόνιου της φυλής. Η οποία, όταν φτιάχνει κάτι λάθος δεν το πετάει για να το ξαναφτιάξει σωστά, αλλά απλώς το διορθώνει. Το καλαμάκι ήρθε και ταίριαξε με τον φραπέ λες και ήταν φτιαγμένα ο ένας για τον άλλο. Πού αλλού μπορείς να βάλεις το καλαμάκι και να μην το κυνηγάς γύρω γύρω με το στόμα; Στο φραπόγαλο έρχεται το καλαμάκι και πακτώνεται σαν περισκόπιο σε υποβρύχιο!


Φραπόγαλο το Ελληνικόν: Μην τα ξαναλέμε ο ελληνικός καφές είναι τούρκικος (ή μάλλον αραβικός για να ειμαστε κ πιο σωστοι ). Ελληνικός καφές είναι η φράπα. Ούτε δέκα χρόνια πριν, προσπάθησα με μια παρέα να παραγγείλω φραπόγαλο σε κυριλέ ξενοδοχείο της Βουδαπέστης με τριάντα επτά είδη καφέ στον κατάλογό του. Στην αρχή η υπέροχη μαγυάρα γκαρσόνα κατάλαβε «καφέ κρύο». Μας έφτιαξε έναν καφέ ζεστό σε πορσελάνινο φλιτζάνι και τον έφερε. Υποθέτοντας πως δεν κατάλαβε, πήγαμε να πιούμε και μείναμε κάγκελο. Είχε βάλει παγάκια κάτω από την κρέμα. Οταν της εξηγήσαμε πώς φτιάχνεται, μας κοίταζε λες και της ζητήσαμε να βάλει ένα σωλήνα στον κώλο του ΕΤ (που έχει και το σωστό χρώμα) και να μας τον φέρει μπρούμυτα. Μετά ο μύθος λέει πως το έσκασε ένας Ελληνας για να σπουδάσει που, όταν κατάλαβε πως δεν τα παίρνει τα γράμματα, άνοιξε καφετέρια α λα γκρεκ. Εκεί, σύμφωνα με τους ντόπιους, οι Ελληνες φοιτητές κάθονταν με τις ώρες κοπανώντας κάτι κόκαλα πάνω σε κομμάτια ξύλου και κάνοντας μπουρμπουλήθρες σε ένα αηδιαστικό καφέ πράμα σε μια περίεργη ιεροτελεστία που χάνεται στα βάθη των χιλιετηρίδων, λέγετε «κωλοβάρα» και κανονικά θέλει φραπόγαλο.


Φραπόγαλο το Θρεπτικόν: Καθότι οι γεννημένοι προ των 80'ς Ελληνες, λόγω μαγκιάς, σταμάταγαν να πίνουν γάλα όσο πιο μικροί μπορούσαν. Γιατί τι να το κάνεις το ασβέστιο άμα σημειολογικώς παραπέμπει σε «βυζιανιάρικο». Αλλωστε μέχρι το '88 δεν σε ένοιαζε να μείνεις ζουμπάς αφού όλοι οι μπαλαδόροι-πρότυπα, ζουμπάδες ήταν, μαυριδεροί και με στραβά πόδια. Μετά πήραμε το Ευρωμπάσκετ και μάθαμε την αξία του ύψους και της οβομαλτίνης. Πριν από αυτή την εποχή λοιπόν η μοναδική πηγή γάλακτος για το νεοελληνικό οργανισμό ήταν το φραπόγαλο. Ισως μάλιστα γι' αυτό και κάποιοι φραποπαρασκευαστές από το μακρινό Γκουρμεδιστάν πρόσθεσαν μυστικά στο μίγμα ασπράδι αβγού, προκαλώντας μερικό εθισμό σε ορδές μπακουριών, τα οποία κόλλαγαν στα συγκεκριμένα μαγαζιά όπως ο αφρός των συγκεκριμένων παρασκευασμάτων που, όταν κρύωνε, γινόταν κάτι ανάμεσα σε εποξική κόλλα και πολυεστερικός σιδηρόστοκος.


Φραπόγαλο το Σημειολογικόν: Σύμφωνα με γνωστή ομάδα κοινωνικών ανθρωπολόγων του Παντείου Πανεπιστημίου (και για την ακρίβεια του καφενέ απέναντι, όπου ο υπογράφων έθεσε τις βάσεις του παρόντος πονήματος) υπάρχει άμεση σχέση ανάμεσα στο φραπόγαλο και την Τουρκοκρατία. Τετρακόσια χρόνια ήρθε και έμαθε ο Ελληνας στη φιλοσοφία του ναργιλέ. Το τρίπτυχο «αραλίκι, βαθιοί στοχασμοί και μπουρμπουλήθρα» μιας εποχής χωρίς ρολόγια. Χρόνια μετά από την επανάσταση ο ναργιλές συνδέθηκε και με πιο «βαριά» περιεχόμενα και έγινε παράνομος και εξοστρακίστηκε από τους καφενέδες. Η ανάγκη του τρίπτυχου, όμως, ποτέ. Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι μπορεί να κατεβάζουν τους καφέδες τους στην τσίλια μονορούφι και εν ψυχρώ, για να πάνε στη δουλειά. Ο καφές του Ελληνα είναι μια διαδικασία που μπορεί να κρατήσει μέχρι και οκτάωρο. Ακόμα αράζει -δεν κάθεται, αράζει- κοζάρει τι παίζει γύρω του (κατά προτίμηση όπου έχει πέρασμα), αμπελοφιλοσοφεί, τσακώνεται πάντα για κάτι άνευ αξίας -πολιτική και μπάλα- και αντί για κομπολόι άντε να έχει κινητό. Απλώς ο ναργιλές του έχει γίνει μικρότερος, έχει αφρό και αντί για μαρκούτσι, μικρό πλαστικό καλαμάκι μιας χρήσεως. Σπαστό για να απαιτεί το μίνιμουμ των κινήσεων για πρόσβαση στην τζούρα.


Φραπόγαλον το Απαραίτητο: Αν στη διεθνή αρχιτεκτονική υπάρχει ο όρος greekism για τα καραμανλόσπιτα της επικράτειας με τις τσιμεντόπλακες, τα κουφώματα αλουμινίου και τα σίδερα του οπλισμού να μουτζώνουν τον ουρανό και την αισθητική με το άλλοθι του επόμενου ορόφου που κάποια στιγμή θα έρθει, ο φραπές είναι το υγρό τους αντίστοιχο. Η ίδια η ιστορία του προδίδει πως το φραπόγαλο ήταν παιδί της ανάγκης και ουχί μιας γευσιγνωστικής περιπλάνησης στους τροπικούς του καφέ. Φανταστείτε να πρέπει να βγάλετε θητεία χωρίς φραπέ! Είναι τέτοια η συμβολή του, που μία τουλάχιστον μονάδα θα έπρεπε να έχει σήμα δύο πλαστικά κύπελλα με τα καλαμάκια τους να διασταυρώνονται με φόντο ένα σπασμένο βλέφαρο. Και κάθε κριτική στο φραπόγαλο να εκλαμβάνεται σαν πράξη αντιπατριωτική. Εκτός και αν πείσουν οι lifestylers τους καψιμιτζήδες να σερβίρουν μεταμεσονύκτια εσπρεσάκια στις σκοπιές. Ή φανταστείτε να μπείτε σε πούλμαν για Αλεξανδρούπολη και ο οδηγός, αντί για πλαστικό κύπελλο με αφρό και με καλαμάκι καρφωμένο στο δόντι, να βαστά καπουτσίνο φρέντο με το μικρό δαχτυλάκι τεντωμένο. Αμα κλείσετε μάτι, να με φτύσετε.

Πηγή: in.gr