Αστείες Μαντινάδες
Παρασκευή, Μαΐου 15, 2009Ήθελα να 'σουν ο κεφτές και να 'μουν το τηγάνι να δεις τσ' αγάπης η φωτιά ψήσιμο που το κάνει. Την πεθερα μου οψες αργα στον υπνο μου την ειδα και θαρουνα πως παλευα με την λερναια υδρα. Βαρέθηκα μες στη ζωή να μ'αγαπούνε ούλες μεγάλες, μέτριες, μικρές ακόμη και γριούλες Μ'ένα διπλο διαφορικο και καγκελα μεγαλα καθημερνως στη Μεσαρα πηγαινοφερνω γαλα Εικοσι χρονια προσπαθω να μαθω τσι γυναικες θαρω δεν εχουν διαφορα απστσι παλιοντενεκες Εβγηκες στο παραθυρο και ελαμπες σαν τ' αστρα τοτε μου την επεταξες στη κεφαλη τη γλαστρα Μαζί σου θέλω να περνώ πίκρες χαρές και λύπες, και δε με νοιάζει για φαΐ να 'χεις συνέχεια πίτες! Εκανα βόλτα στο χωριό κι έμαθα άλλον πήρες κι ήκατσα κι ήπια μονομιάς ένα καφάσι μπύρες. Παράξενοι μου φαίνονται οι κώλοι των ανθρώπων δίχως μπαρούτι και φωτιά πως βγάζουν τέτοιο κρότο Ηθελα να ζωγράφιζα την πράσινη ματιά σου χωρίς τα πατομπούκαλα να δώ πού πάει η ματιά σου Πηγη:paragwgos.pblogs.g