Developed by
Ληπόν Αχελέα
Πέμπτη, Μαΐου 14, 2009Posted by
GeorgiaGR
0 Comments
Το παρακάτω γράμμα το στέλνει στον «Αχελέα» της, που ήταν φαντάρος, η νεαρή γυναίκα του από ένα χωριό της Λάρισας, εκεί γύρω στα 1950. Δημοσιεύτηκε στην Εφημ. «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» της Λάρισας στις 10 Αυγ 2008:
Χαίρετε και χαριτομένε σύζηγέ μου Αχελέα από τη γυναίκα σου Στυλιανή.
Πρότον έρχωμε να μάθο περί την καλή σου υγείαν και αν ρουτάς και για μένα άστα να πάμε, ούλο σένα συλλογάμε.
Ληπόν Αχελέα έλαβα και τις φοτογραφίες σου και δεν τσι χορτένουμε να σε καμαρόνουμε.
Ληπόν Αχελέα χερετίσματα από την πεθερούλα σου και τον πεθερό, απ’ τη θεία τη Θανάσηνα, του Θόδουρο, τον Γιάνη, την Πανάγιου, τη Βαγγελή και ούλους απ’ το χωριό και σε χερετάνε πολή.
Ληπόν Αχελέα τις φοτογραφίες που μέστειλες από φαντάρως, αυτές που βγένεις μέσα απ’ την καρδιά, τις έχο ούλες απ’ κάτ’ του μαξηλάρι και κοιμούμε αγκαλιά μαυτές.
Ληπόν Αχελέα με γράφς πως απερνάο χωρίς εσένα. Άσχεμα περνώ Αχελέα. Αλλά τι να γένη. Πότε να περάσουν τα σκασμένα τα χρόνια . Να ρθείς με καμιά αδειούλα Αχελέα, να σε ιδού από κοντά και να σε φιλήσω κει που δε σε φίλτση ούτε η μάνα σου.
Αυτά είχα να σου γράψο και τώρα σε φυλάο. Λησμόντσα να σου γράψο Αχελέα πως απόθανε η πεθερά σου, αλά τάφσα τελευτέο, γιατί δεν ήξερα πόσο πολή θα στενοχοριόσουν, λιγάκη.
Ληπόν Αχελέα να ξαναφγάλτσ’ φωτογραφία και να σταθής καλά. Ίσια να βγης Αχελέα, όρθιος και κορδομένος, να σε καμαρώσο και από μπροστά λεβέντη μ’ .
Ληπόν Αχελέα αφτά είχα να σου γράψο και περιμένο ταχήαν απάντηση χωρίς άλλο.
Ληπόν Αχελέα καλήν αντάμωσην και σε αφιλάου.
Χαίρετε και χαριτομένε σύζηγέ μου Αχελέα από τη γυναίκα σου Στυλιανή.
Πρότον έρχωμε να μάθο περί την καλή σου υγείαν και αν ρουτάς και για μένα άστα να πάμε, ούλο σένα συλλογάμε.
Ληπόν Αχελέα έλαβα και τις φοτογραφίες σου και δεν τσι χορτένουμε να σε καμαρόνουμε.
Ληπόν Αχελέα χερετίσματα από την πεθερούλα σου και τον πεθερό, απ’ τη θεία τη Θανάσηνα, του Θόδουρο, τον Γιάνη, την Πανάγιου, τη Βαγγελή και ούλους απ’ το χωριό και σε χερετάνε πολή.
Ληπόν Αχελέα τις φοτογραφίες που μέστειλες από φαντάρως, αυτές που βγένεις μέσα απ’ την καρδιά, τις έχο ούλες απ’ κάτ’ του μαξηλάρι και κοιμούμε αγκαλιά μαυτές.
Ληπόν Αχελέα με γράφς πως απερνάο χωρίς εσένα. Άσχεμα περνώ Αχελέα. Αλλά τι να γένη. Πότε να περάσουν τα σκασμένα τα χρόνια . Να ρθείς με καμιά αδειούλα Αχελέα, να σε ιδού από κοντά και να σε φιλήσω κει που δε σε φίλτση ούτε η μάνα σου.
Αυτά είχα να σου γράψο και τώρα σε φυλάο. Λησμόντσα να σου γράψο Αχελέα πως απόθανε η πεθερά σου, αλά τάφσα τελευτέο, γιατί δεν ήξερα πόσο πολή θα στενοχοριόσουν, λιγάκη.
Ληπόν Αχελέα να ξαναφγάλτσ’ φωτογραφία και να σταθής καλά. Ίσια να βγης Αχελέα, όρθιος και κορδομένος, να σε καμαρώσο και από μπροστά λεβέντη μ’ .
Ληπόν Αχελέα αφτά είχα να σου γράψο και περιμένο ταχήαν απάντηση χωρίς άλλο.
Ληπόν Αχελέα καλήν αντάμωσην και σε αφιλάου.
Ετικέτες
Asteia
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
